مینیاتور ایرانی یا نگارگری ایرانی
مینیاتور در لغت به معنی کوچکتر نشان دادن است .در نقاشی های مینیاتور، تصاویر، شباهتی با عالم واقعی ندارند. حجم و سایه روشن هم به کار نمی رود و قوانین مناظر و مرایا رعایت نمی شود. مناظر نزدیک، در قسمت پایین نقاشی و مناظر دور در قسمت بالای آن به تصویر در آمده است. تمام چهره ها به صورت سه ربع” دیده می شوند و حدود آن را از بناگوش تا حدقه ی چشم مقابل است. البته گاهی هم چهره ها به صورت نیم رخ و به ندرت از پشت سر، تصویر شده است. هنرمند به کشیدن پیکرهای انسانی تاکید چندانی ندارد، بلکه علاقه ی او بیش از هر چیز به کشیدن لباس های فاخر بر تن شخصیت های تصویری خود است و گاهی برای نشان دادن شکل خاص پوشاک، دست و پا را می پوشاند، حتی گاه قامت را بلند تر نشان می دهد تا بهره گیری از امتیاز قبای بلند، میسر شود.
مینیاتور عثمانی
مینیاتور عثمانی را نیز باید سبکی از مینیاتور دانست ه تشابه بسیار زیادی به مینیاتور ایرانی دارد و در آن هنرمندان از رنگ های شفاف سبز، آبی و قرمز استفاده زیادی می کنند این نمونه از مینیاتور رواج زیادی داشته و هم در بین عامه مردم و هم در دربارهای پادشاهی محبوبیت بالایی داشته است
